Podsumowanie Filmów ♥

Dzisiejszym poście, będzie podsumowanie wszystkich filmów których ja oglądałam a możliwe i wy też oglądaliście. No ale to sprawdzimy jak wszystkie wam pokaże możliwe że będzie ich bardzo dużo, nawet bajki wam też pokaże które też oglądam w telewizji jak nie ma co oglądać w tej naszej telewizji.

Underworld- Bund Lykanów 

Tutaj wszystko się zaczęło. Demoniczny władca wampirów, Viktor (Nighy) postanawia ocalić dziecko człowieka i wilkołaka. Młody Lucjan (Sheen) ma być pierwszym z Lykanów, niewolników, którzy w przyszłości służyć będą wampirom. O ile bowiem w nocy są one potężne, w dzień stają się zupełnie bezbronne. Lykani mają więc być strażnikami  broniącymi zamkowych murów między wschodem i zachodem słońca. Plan Victora bierze jednak w łeb, gdy jego lykański faworyt potajemnie rozpoczyna romans z córką przywódcy, Sonją (Mitra), a stworzony przez nich gatunkowy mezalians zostaje dostrzeżony przez mało sympatycznych dworskich intrygantów. 

Underworld- Evolution 

Kolejna część mrocznych przygód pięknej wojowniczki Seleny na tle odwiecznej, śmiertelnej walki pomiędzy rasą władców - arystokratycznymi Wampirami - a zbuntowaną rasą brutalnych, siejących grozę Lykanów. Cofniemy się do czasów prehistorycznych, poznamy dalszy ciąg rodzącego się uczucia pomiędzy Seleną a Michaelem. Tym razem sceny walk sfilmowano z brawurą i iście epickim rozmachem. Zobaczymy imponujące efekty specjalne w mrocznej, bogatej scenerii. Poznamy początki wielkiej wojny i największą bitwę w historii dwóch ras. Pojedynki, intrygi, zakazana miłość, a wszystko to w konwencji gotyckiego fantasy i ultranowoczesnej baśni.

Underworld- Bloog wars 

Kolejna część przebojowej serii o rywalizujących na śmierć i życie wampirach i Lykanach. Dwa zwaśnione światy przenikają się w brutalnej walce o supremację i przeżycie. W postać pięknej i przebiegłej Selene ponownie wcieli się Kate Beckinsale.

Underworld- Przebudzenie 

Twórcy czwartej odsłony "Underworld" nie mogą doczekać się kąpieli w morzu ognia. Nie przejmują się ekspozycją i od razu przechodzą do rzeczy: pomijani przez scenarzystów poprzednich filmów homo sapiens dowiadują się o istnieniu ras wampirów oraz lykanów i chwytają za karabiny. Wiedzeni instynktem samozachowawczym, urządzają masowe czystki. Świat zamienia się w pole bitwy, ulice spływają krwią, a nieśmiertelna lady Selene (Kate Beckinsale) zalicza "kolejny dzień w biurze", wysyłając na łono Abrahama uzbrojonych przeciwników. 

Ja, Frankensten 

Potwór Frankensteina to jedna z tych postaci, które od chwili swego pojawienia się nieustannie fascynują odbiorców kultury masowej. I nie ma w tym nic dziwnego. Potwór łączy w sobie bowiem wszystko, co intryguje i przeraża. Dziwi za to fakt, że kino bardzo rzadko było w stanie wykorzystać potencjał mitotwórczy tkwiący w tej opowieści. "Ja, Frankenstein" mogło bez problemów wypełnić lukę. Niestety, twórcom zabrakło wyobraźni. Skończyło się więc na odmóżdżającej papce, co byłoby zaletą, gdyby nie przerażająca pompatyczność, która niszczy wszelką rozrywkową wartość tego kinowego potworka. 

Blade: Wieczny łowca 

Rok 1967. Kobieta umiera po ataku niezidentyfikowanego sprawcy, przed śmiercią rodzi dziecko. W trzydzieści lat później okazuje się, że urodzony wtedy chłopiec Blade (Wesley Snipes) jest istotą łączącą w sobie cechy człowieka i wampira. Służy ludziom, zwalcza upiory, jego opiekunem jest sędziwy uczony, mistrz wiedzy tajemnej Abraham Whistler (Kris Kristofferson).

Blade- Mroczna trójca 

"Blade: Mroczna trójca" mimo budżetu w wysokości 65 milionów dolarów oraz popularności, jaka cieszyły się dwie poprzednie części nie okazał się sukcesem komercyjnym. 

Resident Evil- Retrybucja 

Za każdym razem, gdy w nowym "Resident Evil" główna bohaterka wchodzi w tłum zombiaków  jak w masło, w okolicach fotela odruchowo szuka się pada albo myszki i klawiatury. Po pięciu odcinkach dochodowa seria niewiele już ma wspólnego z kinem. Tak jak ofiary filmowego wirusa T zamieniły się w krwiożercze maszkary, tak historia dzielnej Alice transformowała w męczącą hybrydę gry wideo i teledysku. Jeśli nie jesteście fanami "Residenta" na śmierć i życie, seans "Retrybucji" może się dla Was okazać prawdziwym survivalem. 

Love, Rosie 

Ktoś mógłby powiedzieć: "ale przecież to już było setki razy!". Oczywiście miałby rację, ale to nie ma znaczenia. W historiach o miłości nie chodzi wcale o oryginalność fabuły, ale o to jak są one opowiedziane, o bohaterów i łączącą ich "chemię". To sprawia, że zrealizowanie dobrego filmu w tym gatunku jest sprawą niezwykle trudną. Wykorzystanie znanych przez wszystkich schematów tak, by całość sprawiała wrażenie świeżej, udaje się niezmiernie rzadko. "Love, Rosie" jest jednym z takich wyjątków. 

Do zaliczenia 

W przypadku komedii dla nastolatków utyskiwanie na obleśne żarty, szowinizm, przewidywalną fabułę i nadmiar seksualnych podtekstów całkowicie mija się z celem. Taki już urok wakacyjnych produkcyjniaków, że programowo obrażają inteligencję widzów, żenują niewybrednymi dowcipami. "Do zaliczenia" nie jest wyjątkiem – debiutująca Maggie Carey opowiada historię znaną z dziesiątek głupawych komedii, częściej zawstydza, niż bawi, a tym, co raz po raz ratuje jej film, są aktorskie kreacje. 

Porwanie 

Głównym bohaterem jest Nathan, który wiedzie życie typowego nastolatka. Ma kochających, trochę nadopiekuńczych rodziców i problemy z dziewczyną, w której się kocha, ale której boi się swe uczucie wyznać. Wkrótce ten uporządkowany świat zostanie wywrócony do góry nogami. Chłopak najpierw się dowie, że jego rodzice wcale nimi nie są, a zanim zdąży wyładować na nich całą swoją złość, oboje zostaną zamordowani przez dwóch mięśniaków. Nathan wraz ze swą lubą, która zupełnie przypadkiem stała się świadkiem całego zajścia, stara się przeżyć i dowiedzieć, o co w tym wszystkim chodzi. 

Uprowadzona 

Fabuła jest prosta jak konstrukcja cepa, choć ta druga wydaje się bardziej logiczna. Pewien emerytowany szpieg, o zakresie działalności, którego możemy się tylko domyślać, że była brutalna i krwawa, stara się odzyskać kontakt ze swoją córką. Żona odeszła do milionera, a córka co prawda kocha swojego tatę, ale jej największe marzenie to wyjazd z koleżanką na wakacje do Paryża. Gdy tylko tam dotrze, zostanie uprowadzona przez handlarzy żywym towarem. 

Uprowadzona 2 

Okutany w wysłużoną, przydługą kurtkę heros to w interpretacji Liama Neesonauosobienie brutalnej siły i zabójczej precyzji. Facet, który nigdy się nie myli i zawsze wyprzedza peleton. Nie tylko wie, że w Europie mieszkają źli ludzie, ale również zna tysiąc jeden sposobów na ich eksterminację. Gdy przychodzi do bitki, idzie przez ludzką masę jak przecinak, a jeśli wymaga tego sytuacja, daje popis umiejętności analitycznych. 

Gang Wiewióra 

Droga Wiewióra do jego socjalnego nawrócenia zaczyna się od wypadku z kramem z migdałami. Splot niefortunnych wypadków sprawia, że wózek wybucha, zaś eksplozja obraca w drzazgi największe drzewo w parku, w którym gromadzone były zapasy na zimę dla wszystkich lokalnych zwierząt. Obarczony winą za straty Wiewiór zostaje wygnany do miasta. Tam wydaje się, że czeka na niego tylko śmierć. A jednak, szczęśliwym trafem, odkrywa sklep z orzechami, który okazuje się przykrywką dla bandytów chcących okraść bank. I tak, wiewiór łączy siły ze starymi znajomymi, żeby wyczyścić spiżarnię. 

Dom pani Peregrine 

Historię małoletnich X-Menów, dzieciaków obdarzonych nadprzyrodzonymi mocami, Burton rozpiął na planie inicjacyjnej opowieści o miłości i dorastaniu. Jej bohaterem jest nastoletni Jake (Asa Butterfield), który po śmierci dziadka jedzie do Walii, by tam odkryć prawdę o przeszłości nestora rodu. Na miejscu obok nierozgarniętych miejscowych dresiarzy spotka bandę dzieciaków obdarzonych supermocami oraz piękną panią Peregrine (dowcipna Eva Green) sprawującą pieczę nad całą tą bandą. By ocalić ich wszystkich przed mrocznym Barronem (Samuel L. Jackson), wkrótce Jake będzie musiał stanąć do walki z siłami zła.     

Igrzyska śmierci 

Odpowiedzialność za upadek cywilizacji w powieściowej serii Suzanne Collins spada na barki rządzących. Najpierw doprowadzili oni do olbrzymich dysproporcji ekonomicznych, a potem znaleźli sposób, by skanalizować wzbierającą w społeczeństwie agresję. Powstałe na terenie dawnego USA państwo Panem podzielone jest na dystrykty, których mieszkańcy polują na dziką zwierzynę, chodzą w łachmanach i mieszkają w drewnianych chatkach. 

Igrzyska śmierci: w pierścieniu ognia 

Pierwszy warunek udało się spełnić bez zastrzeżeń. "W pierścieniu ognia" przebija pierwszą część o całe cztery minuty czasu ekranowego. Jeśli idzie o drugi, także obędzie się bez płaczu: poziom jakościowy został co najmniej wyrównany. Nawet jeśli – oprócz wszelkich zalet – "dwójka" ma też kilka standardowych wad sequeli. 

Igrzyska śmierci:Kosogłos 1 

Ale Katniss nie jest osobą, którą łatwo upozować i postawić na cokole. To nietypowa bohaterka – wycofana, zamknięta, dusząca w sobie emocje. Wielką zasługą Jennifer Lawrence jest to, że potrafi uczynić swoją postać wiarygodną i zrozumiałą mimo nieprzeniknionej fasady, jaką otacza się dziewczyna. W rękach gorszej aktorki Katniss byłaby nieznośną, patrzącą się w dal mimozą – Lawrence robi z niej postać z krwi i kości. 

Igrzyska śmierci: Kosogłos 2 

"Kosogłos. Część 2" jest właśnie zapisem desperackiej, momentami beznadziejnej walki o samostanowienie, o własne "Ja". To nie jest widowisko o tym, jak rebelianci odbijają Kapitol z rąk uprzywilejowanego "jednego procenta". Nie spodziewajcie się wielkich scen batalistycznych, imponującego rozmachem szturmu Walczących o Słuszną Sprawę. Obraz Francisa Lawrence'a to prawdopodobnie najskromniejsza, najbardziej cyniczna i gorzka część "Igrzysk śmierci". 

Obecność 

Każdy z nas słyszał tę historię więcej niż kilka razy. Poczciwa rodzinka wprowadza się do dużego, pustego domu. Chciałaby żyć długo i szczęśliwie, ale poprzedni lokatorzy, choć martwi, mają inną wizję. Dzięki temu publiczność czeka spektakl demonicznych krzyków, trzeszczące podłogi, dzieci-widma, efektowne opętania i eksplozje strachu usuwające z naszych żył wszelkie miażdżycowe złogi. 

Obecność 2 

Niewymuszony urok sequela to w dużej mierze zasługa pary bohaterów – nieco odmłodzonych wersji najpopularniejszych śledczych w historii parapsychologii. Reżyser rzuca światło na ich przeszłość, ujawnia fundamenty związku i wikła ich w ciekawy egzystencjalny konflikt.

Serial: Pamiętniki Wampirów 

Po niemal półtora wieku Stefan Salvatore powraca do swojego rodzinnego miasteczka. Poznaje tam Elenę. Jej twarz do złudzenia przypomina wampirzycę, która uczyniła go nocnym łowcą. Do miasteczka powraca również brat Stefana - Damon. Niezwykły plan, który Damon zamierza wprowadzić w życie odkryje tajemnice z przeszłości oraz pociągnie za sobą wiele ofiar, gdyż powiedzenie "dążyć do celu po trupach" traktuje on wyjątkowo dosłownie. Oprócz Eleny, Stefana i Damona poznajemy również innych mieszkańców miasteczka Mystic Falls. Jeremy, młodszy brat Eleny, którego rozpacz po tragicznej stracie rodziców popycha w kierunku narkotyków. Matt, który pomimo iż nie może zaakceptować faktu, że jego związek z Eleną rozpadł się, nadal stara się być jej przyjacielem. Bonnie, która przypadkiem odkrywa iż ma zdolności magiczne. Caroline, beztroska blondynka, która choć nikogo i niczego nie potrafi traktować poważnie, w skrytości ducha marzy by stać się kimś lepszym, aby zasłużyć na miłość. Tyler, który choć wychowany został w szanowanej rodzinie nie potrafi okazywać szacunku zarówno własnej dziewczynie, jak i kolegom. W żyłach każdego z nich płynie krew ich przodków, którzy w 1864 roku znali wampirzycę Katherine i braci Salvatore.

The Originals 

Opowieść o najstarszej rodzinie wampirów na świecie, która zobowiązała się przed wiekami pozostać na zawsze razem. Klaus (Joseph Morgan), pół wampir, pół wilkołak, powraca do Nowego Orleanu – miasta, które wraz z najbliższymi wybudował kilkaset lat temu. Spotyka się z Marcelem (Charles Michael Davis) posiadającym całkowitą kontrolę nad mieszkańcami. Dowiaduję się także, że Hayley (Phoebe Tonkin) przebywa we francuskiej dzielnicy, poszukując wskazówek dotyczących historii jej rodziny.

Tron: Dziedzictwo 

O przewadze świata realnego nad światem wirtualnym opowiada zresztą cały film. Ojciec głównego bohatera żałuje tych wielu lat, które spędził na tworzeniu cyfrowej rzeczywistości, zamiast opiekować się synem i dbać o pracę. Dziś zdaje sobie sprawę, że bezpowrotnie stracił część swojego życia. 

Więzień labiryntu

Akcja filmu rozgrywa się w otoczonej gigantycznym labiryntem wiosce założonej przez grupę nastoletnich chłopców. Od trzech lat bohaterowie próbują przetrwać, wypracowawszy system współżycia, w którym każdy pełni określoną rolę. Jest wśród nich grupa odpowiedzialna za badanie labiryntu w poszukiwaniu drogi wyjścia, są specjaliści w różnych codziennych zajęciach, niezbędnych, by zapewnić harmonię i względne bezpieczeństwo. Chłopcy mają tylko siebie. Nie pamiętają nic z życia przed labiryntem. 

Kraina Lodu 

"Kraina lodu" rozkręca się powoli i może nawet ciut niezgrabnie, ale kiedy już twórcom udaje się dobić do pierwszego punktu zwrotnego, akcja pędzi z gracją łyżwiarzy figurowych. Każdy znajdzie tu coś dla siebie. Dziewczynki będą trzymać kciuki za nieustraszone bohaterki, które w przeciwieństwie do większości baśniowych arystokratek nie dają sobie w kaszę dmuchać i nie wyglądają z wytęsknieniem pomocnej męskiej dłoni. 

Harry potter: kamień Fiozoficzny 

Obraz rozpoczyna się w czasach, kiedy Harry Potter jest jeszcze niemowlęciem. Po śmierci jego rodziców, których zabił zły czarownik Voldemort, chłopiec zostaje oddany pod opiekę swojej jedynej rodziny - wuja Vernona i ciotki Petunii. Opiekunowie zatajają przed nim fakt, iż jest on synem wybitnych czarodziejów i kiedy znowu, po 11 latach spotykamy Harry'ego nie zdaje on sobie w ogóle sprawy z mocy jaka w nim drzemie. Sytuacja ta zmienia się w dniu 11. urodzin chłopca. 

Harry Potter: Komnata Tajemnic 

Przesuwając się dalej po menu trafiamy do "Klasy Profesora Lockharta", jednego z najzabawniejszych i najciekawszych bohaterów tej części filmu. W klasie znajdziemy galerię zdjęć profesora z przypisanymi do każdego objaśnieniami lektora, możemy zobaczyć świadectwa Lockharta oraz zapoznać się z listą lektur obowiązkowych, a wszystko to jest prezentowane nam w postaci multimedialnego przewodnika. 

Harry Potter: Zakon Feniksa. 

Do tej pory każda ekranizacja kolejnej części przygód Harry'ego Pottera przyprawiała mnie o dreszcz emocji porównywalny chyba tylko do tego, co może czuć dziecko oczekujące na gwiazdkowe prezenty. W tym roku jednak Mikołaj zadrwił ze mnie w sposób okrutny. Zamiast efektownej, cieszącej oczy błyskotki, dziecko ukryte we mnie dostało karnet na turniej bingo w domu emeryta.

Harry Potter: Więzień Azkabanu 

Ekranizacja trzeciego tomu powieściowego cyklu opowiadającego o przygodach młodego czarodzieja jest – jak do tej pory – najlepszym filmem serii. W przeciwieństwie do Chrisa Columbusa, autora "Harry Potter i kamień filozoficzny" oraz "Harry Potter i komnata tajemnic", Alfonso Cuaron zdecydował nie trzymać się zbyt wiernie historii opowiedzianej w powieści i w wielu miejscach pozwolił sobie na poważne skróty i odstępstwa. Co ważne, decyzja ta okazała się bardzo korzystna dla obrazu. FilmCuarona, w przeciwieństwie do ekranizacji Columbusa jest krótszy, bardziej dynamiczny i trzymający w napięciu. 

Harry Potter: Książę półkrwi 

Najpiękniejszą i zarazem najsmutniejszą chwilę w ekranowym życiu Harry'ego Pottera podarował młodemu czarodziejowi Alfonso Cuaron. W ostatnich scenach "Więźnia Azkabanu", bohater widzi po drugiej stronie jeziora postać, która przed chwilą wyciągnęła go z tarapatów. Jest przekonany, że przed niechybną śmiercią uratował go ojciec. Potem, gdy za sprawą magicznego artefaktu Harry posiądzie moc manipulowania czasem, okaże się, że to on sam znalazł się na drugim brzegu i ruszył sobie na ratunek.

Harry Potter: Insygnia Śmierci 

Informację o rozdzieleniu powieściowych "Insygniów Śmierci" na dwa filmy przyjąłem ze sceptycyzmem. Pierwszą połowę książki zapamiętałem bowiem jako nudną i przegadaną. Ekranizacja  sprawia jednak sporą niespodziankę: na ekranie ciągle coś się dzieje! Strzelania z różdżek jest tu tyle co rewolwerowych pojedynków w porządnym westernie, zaś niektóre sekwencje zachwycają a to rozmachem (otwierający "Insygnia"pościg na miotłach), a to suspensem wymieszanym z humorem (wycieczka do ministerstwa). 

Harry Potter: Insygnia śmierci 2 

Ciekawie ogląda się ten film mając w pamięci poprzednie części serii. W jedynce jedenastoletni wówczas bohaterowie radzili sobie z nasłanym do szkoły trollem, wsadzając mu do nosa różdżkę. Stwór był duży, brzydki i mógł ich pozabijać, ale więcej w tym było przygody niż autentycznego terroru. W "Insygniach" tabuny trolli masakrują każdego, kto stanie na ich drodze. Harry może wsadzić różdżkę co najwyżej we własny nos. Nie uratuje jednak w ten sposób kolejnych ofiar. Gdyby kamera pokazała odrobinę więcej zwłok i posoki, film na pewno otrzymałby w USA kategorię wiekową R (nastolatki mogłyby go wówczas oglądać wyłącznie pod opieką osób dorosłych). Momentami "Insygnia śmierci" emanują bowiem najczystszą makabrą. 

Przepraszam że tak wam to pokazałam ale nie umiałam swoimi powiedzieć o tych filmach. No ale są i to jest ważne że zostały podsumowane nie wszystkie, ponieważ nie których nie pamiętam tytuły. No ale moim zdaniem te filmy są najlepsze i je oglądałam ale nie które nie do końca, lecz nadal będę oglądać te filmy które tak kocham. 

2 Seriali do końca nie doglądnęłam. 

Polecam!